De pagina van Hendrik ten Berge

Hendrik,

Als het management minder conditionerend is ten opzichte van de medewerker(s) ontstaat er (meer)  ruimte voor het verborgen programma.

Vervolgens is het de taak van de medewerker om zijn eigen conditionering uit het verleden te ontmantelen. Dat gaat niet zelden gepaard met een 'catharsis'.

Een catharsis maakt mogelijk wat voorheen niet gedacht en gezegd kan worden...!

Het mentaal programma is  emotioneel gekoppeld. Door de ontkoppeling, op basis van dissociatie, ontstaan er 'mogelijkheden' voor een nieuw programma. De logica van het gevoel stuurt dan de talent ontwikkeling en benutting.

Hendrik,

Corporates die echt hun talenten willen benutten en vermarkten sluiten aan op de logica van het gevoel, zowel voor hun zelf en de collega's. Steeds meer klanten en leveranciers zoeken deze cliq ook!

Niet aansluiten en inspelen op de logica van het gevoel is kapitaal vernietiging op termijn en dus minder intelligent en economisch slim.

Groeten uit België naar Frankrijk

Beste Hendrik, dank voor je positieve reactie. Na het avontuur met de gemeente Amsterdam en met het ministerie van OCW, waarvan ik destijds ook een reactie heb ontvangen, heeft het mij even aan inzet en volharding ontbroken. Ook bij OCW waren ze overigens positief over mijn plan. Overeenkomstig het toenmalige beleid wilden ze integratie en burgerschap echter vooral bevorderen op buurtniveau. Een groot en duur landelijk centrum had geen prioriteit. Ik heb er destijds veel tijd en energie in gestoken en de koek was toen even op. Het idee heeft mij echter nooit losgelaten en door het enthousiasme van een paar vasthoudende vrienden heb ik besloten om het onderzoeksvoorstel op het Arnold Cornelis ing-netwerk te plaatsen.

Het lijkt mij een uitstekend idee om het onderzoeksvoorstel op het forum te plaatsen om het te bediscussiëren. Misschien is het goed om als uitgangspunt voor die discussie de door mij aan het eind van de inleiding geformuleerde drie doelstellingen van het onderzoeksvoorstel te nemen:

  1. Het toetsen van het concept op realiteitsgehalte, inhoudelijke consistentie en praktische haalbaarheid.

  2. De maatschappelijke relevantie van het plan beargumenteren en het verantwoorden van het achterliggende concept. Hoe past het in het huidige beleid, hoe ligt het politiek en maatschappelijk, wat is de meerwaarde van een dergelijk centrum?

   3. Het creëren van politiek-maatschappelijk draagvlak (bij relevante organisaties, instellingen, instituten, overlegorganen, maatschappelijk invloedrijke personen, etc): hoe kun je dat het beste aanpakken?

Ik zou er nog een 4e doelstelling aan toe willen voegen: is het haalbaar om andere externe financiers voor dit plan warm te krijgen dat alleen de overheden (landelijk, provinciaal, gemeentelijk)?

Ik zou er voor willen waken dat we verzanden in een puur theoretische discussie, hoewel ook dat natuurlijk interessant en nodig is. (de rest van mijn reactie komt in een volgend bericht i.v.m. het maximaal aantal tekens)

Over het belang van het model van Cornelis zijn we het op dit netwerk denk ik wel redelijk eens. Ik zou het echter interessant vinden om van de deelnemers aan het forum te horen of de manier waarop ik de drie culturele stabiliteitslagen in de expositie heb ingevuld a) recht doet aan het model van Cornelis, en b) op toegankelijke wijze aansluit bij de huidige maatschappelijke problematiek op het gebied van integratie, burgerschap en ethiek.

Wat je schrijft over de fractale visie van de werkelijkheid, met name in de dimensie van de tijd  daar kan ik, zowel op biologisch-genetisch vlak (de ontogenese als recapitulatie van de fylogenese) als op sociaal-maatschappelijk gebied, wel in vinden. Hoewel ik bij dat laatste ook wel eens mijn twijfels heb, want spreken over 'de ontwikkelingsgeschiedenis van de mensheid in het algemeen' is wel erg generaliserend. In die zin is het model van Cornelis met de opeenvolging van stabiliteitslagen naar mijn idee sterk gebaseerd op de ontwikkeling zoals die zich in onze westerse samenleving heeft afgespeeld. Mijzelf klinkt dat logisch in de oren, maar het is nog maar de vraag of ik mezelf als westerling kan losmaken van m'n eigen paradigmatische context en geconditioneerdheid. Is de drieslag die Cornelis beschrijft bijvoorbeeld wel de best mogelijke en meest logische 'aller werelden'? Vooralsnog ga ik daar maar van uit. Enerzijds omdat die drie historisch gegroeide deelsystemen van stabiliteit waarbinnen mensen handelen en leren voor mij een prachtig instrument c.q. model vormen om mijn eigen ontwikkeling en die van de maatschappij te begrijpen en te waarderen. Anderzijds omdat die drie stabiliteitslagen een uitwerking vormen van de logica van het gevoel, en dus als universeel menselijk mogen worden verondersteld. Maar het blijft een veronderstelling...

(voor het vervolg, zie volgende reactie)

Dat identiteit in het licht van het bovenstaande daarom als proces moet worden begrepen waarop sociale factoren een leven lang van invloed zijn, vind ook ik een van de sterke punten achter het door mij voorgestelde centrum, en dus achter het door Cornelis ontwikkelde model. Communicatie is volgens Cornelis immers de voortdurende aanvulling en zelfcorrectie die we, vanuit de meldkamer van ons gevoel, ontwikkelen v.w.b. het beeld van onszelf (zelfbeeld) in de maatschappij (wereldbeeld). Nog lang niet iedereen is echter in staat om die recursieve vorm van communicatie op zichzelf en de wereld toe te passen. En ook ikzelf ben daar nog altijd lerend in en zal daarin lerend blijven. Tenminste, dat is te hopen.

Ik ben er daarom van overtuigd dat het essentieel is dat mensen in dat leerproces vanuit de cultuur de noodzakelijke ondersteuning ontvangen. En juist daarover maak ik mij in het huidige tijdgewricht grote zorgen, gezien het heersende politiek-maatschappelijke neoliberale klimaat. Ik kan namelijk niet echt zeggen dat de leerprocessen van individuele burgers en van de maatschappij als geheel de laatste jaren naar oplossingen worden gestuurd die als aanvaardbaar, goed en geldig worden beschouwd voor allen. En daar ligt naar mijn 'gevoel' toch een enorme politiek-maatschappelijke verantwoordelijkheid. Daarom denk ik ook dat we met het idee voor een landelijk centrum voor integratie, burgerschap en ethiek momenteel niet bij de huidige gedoogconstructie hoeven aan te kloppen. Maar er moeten naar mijn idee toch ook andere manieren zijn om tot de realisatie van een dergelijk centrum te komen. Ook dat lijkt mij een belangrijke vraag om op dit forum met elkaar het gesprek aan te gaan.

Tot zover een eerste reactie. 

Bonsoir Hendrik,

Dank voor je boeiende reactie! Mijn antwoord zal nog even op zich laten wachten. Dat heeft o.a. te maken met de drukte van mijn werkzaamheden en wat andere zaken waarin ik momenteel betrokken ben, zeg maar de 'druk' van de externe tijd. Onze gedachtewisseling en de persoonlijke reflectie en bewustwording die daar onlosmakelijk mee verbonden zijn - het luisteren naar de taal van ons verborgen programma en de communicatieve spiegeling bij en aan elkaar - zouden zich volgens Cornelis moeten ontwikkelen in de vertraagde tijd. Die raad neem ik graag ter harte. Waarschijnlijk heb ik morgenavond tijd om op je laatste reactie in te gaan. Als dat niet lukt, dan ontvang je mijn reactie pas aankomend weekend. Ik hoop op je begrip.

Hartelijke groet,

Edward

Dag Hendrik, eindelijk heb ik wat tijd om te reageren op je reactie van 15 april. Wat een inspirerende en uitdagende vergezichten schets je in wat je daar schrijft! Mijn verbeelding werd er direct door in beweging gebracht. Laat ik proberen om op de punten die je naar voren brengt een eerste reactie te geven.

Allereerst en vanzelfsprekend hoop ook ik dat er meerdere forumleden komen die, aan de hand van de vier genoemde doelstellingen, gaan reageren. Er vind momenteel  jammer genoeg weinig uitwisseling plaats op dit ning-netwerk. Ik vraag me af hoe dat komt. Is er sprake van een zekere vermoeidheid om onderling ideeën en inzichten te spiegelen en communicatief te toetsen? Is men uitgekeken op het model van Cornelis? Zijn de forumonderwerpen niet boeiend genoeg? Het lijkt mij nog steeds meer dan de moeite waard om met elkaar hier het gesprek over aan te gaan. Ik daag deelnemers dan ook graag uit om aan deze discussie deel te nemen!

Je voorstel onder punt 1. om aan het plan een Europese dimensie toe te voegen spreekt mij bijzonder aan. Evenals je aanbod om in Frankrijk en Duitsland geïnteresseerde partners te zoeken voor het creëren van politiek-maatschappelijk draagvlak en het verkrijgen van de noodzakelijke financiële middelen. Ik denk wel dat het onderzoeksvoorstel zoals het er nu ligt hier op het netwerk dan wat meer zou moeten zijn doorgesproken en getoetst op levensvatbaarheid, etc. Op z'n minst zal het op onderdelen of in z'n geheel wat herschreven en aangescherpt moet worden. Qua taalgebruik leunt het naar mijn idee bijvoorbeeld nog te sterk op het jargon van Cornelis. Verder is het op sommige onderdelen ook al wat gedateerd geraakt, met name v.w.b. verwijzingen naar maatschappelijke kwesties en ontwikkelingen. En ook wat dat betreft zullen we denk ik wat meer bij de Europese context aan moeten sluiten. Verder zal het aangepaste en ge-update voorstel vertaald moeten worden. Dat is een tijdrovende klus die om veel taalvirtuositeit en creativiteit van de vertaler vraagt. Maar wellicht zijn er tegen die tijd forumleden die zich daar voor zouden willen inzetten. 

Verrassend vind ik dat je het onderzoeksvoorstel plaats in het kader van het Rijnlandse model voor maatschappelijke ordening. De waarden die het Rijnlandse model plaatst tegenover het vigerende individualistische en materialistische neo-liberale marktdenken, lijken mij op veel punten aan te sluiten bij het communicatieve systeem van Cornelis. De waarden binnen dit systeem, dat hij kenschetst als antropocentrisch en humaan, zijn gericht op de algemene betekenissturing van de ontwikkeling van de menselijke leercapaciteit. Nu de Catshuis-besprekingen mislukt zijn kan er misschien weer ruimte komen voor een alternatief maatschappijmodel waarin andere waarden dan alleen economische sturend zijn. Wellicht interessant om de link tussen die beide modellen verder uit te werken.

Ook het onder punt 2. genoemde voorstel om het Centrum te zien als een ontwikkelsteunpunt of "proces-unit" met "uitzaaikarakter op buurtniveau" (mooi!) spreekt mij zeer aan. Het is eigenlijk een wat verdere uitwerking en doordenking van het mijn idee om het Centrum te zien als een (digitale en reële) 'spin in het samenlevingsweb' (Paragraaf 3.4, p. 23/24). Vanuit die strategie kan het Centrum zijn maatschappelijke en culturele functie inderdaad meer optimaal vervullen. Waarschijnlijk maak je vanuit deze aanpak ook meer kans van slagen in de lobby bij de verschillende overheden op nationaal en Europees niveau en bij het bedrijfsleven.

Is het een idee om dit voorstel iets verder uit te werken en een plaats te geven in het onderzoeksvoorstel (bv. bij de spin in het samenlevingsweb, maar ook in de inleiding)?

Leuk hoe onze uitwisseling nu al  vruchten begint af te werpen. Ik ben benieuwd naar je reactie!

Hartelijke groet,

Edward

Goede dag,

Hoe is alles met jou, heb ik interesse in je gewekt na het doorlopen van je korte profiel en vond ik het nodig om je meteen te schrijven. Ik heb iets heel belangrijks om aan u te onthullen, maar ik vond het moeilijk om mezelf hier uit te drukken, omdat het een openbare site is. Wilt u alstublieft contact met mij opnemen op (mr.jamespollard01@gmail.com) voor de volledige details.
Fijne dag
Bedankt God zegene.